Een Spoorweg op Sumatra gebouwd door Japanse gevangenen tijdens de Tweede Wereldoorlog (1943 - 1945)
De Bibliotheek
Hieronder staan ​​boeken en memoires geschreven door de mannen die werden gevangen genomen en gedwongen om te werken en langs de spoorweg te leven. Als er iets is dat ik mis, stuur me dan een bericht en laat het me weten zodat ik ze aan de lijst kan toevoegen.
Boeken in het Engels
"Sumatra's Fittest" volgt de ervaringen van David Spero die een korporaal was in de RAF. De memoires beginnen met Spero die Gourock, Schotland in 1941 verlaat. Hij wordt gevangen genomen in Java in 1942 en beëindigt vervolgens de oorlog op de Pekanbaru-spoorweg.
"The Sumatra Railroad" is de Engelse vertaling van "Op Dood Spoor" geschreven door Henk Hovinga. Voor dit boek interviewde Henk bijna honderd voormalige spoorwegarbeiders en deed hij zorgvuldig archiefonderzoek. Het resultaat is een ontroerend boek, rijkelijk geïllustreerd met talloze authentieke tekeningen van het leven in de interneringskampen, grafieken en foto's.
Toen majoor Gideon Francois Jacobs van de Britse Royal Marines in de zomer van 1945 in de jungle van Noord-Sumatra parachuteerde, betrad hij een wereld die weinig bekend is bij westerlingen. Het verhaal beschrijft de internationale strijdkrachten die worstelden om dominantie op het eiland totdat inheemse opstanden de oprichting van de nieuwe Indonesische republiek dwongen. Het verhaal wordt verteld door dezelfde man wiens opdracht het was om de leiding te nemen over Sumatra van 80.000 overwonnen Japanse troepen en toezicht te houden op de bevrijding van alle krijgsgevangenkampen: G.F. Jacobs, een drieëntwintigjarige majoor in de Royal Marines.
Dit boek beschrijft de ervaringen van Britse voormalige krijgsgevangenen die tijdens de Japanse bezetting werden gedwongen om de Pekanbaru-spoorweg over Sumatra te bouwen. Het is ook de eerste studie die is uitgevoerd naar de levensbeschrijvingen van krijgsgevangenen die de Japanners gevangen hielden tijdens de Tweede Wereldoorlog, en de transgenerationele reacties in Groot-Brittannië op deze periode van gevangenschap.
"POW of the Nippon" zijn de memoires van Hans Luning, een ambtenaar in Nederlands-Indië. Hans was een legerreservist en na de oorlogsverklaring aan de Japanners meldde hij zich voor de dienst. In maart 1942 was hij een gevangene. Hij was aan boord van de Junyo Maru toen deze tot zinken werd gebracht door een geallieerde onderzeeër voor de kust van Sumatra en een einde maakte aan de oorlog op de Pekanbaru-spoorweg.
"GEEN BETERE VRIEND" vertelt het verhaal van luchtmachttechnicus Frank Williams en Judy, een rasechte wijzer, die elkaar ontmoetten in de Tweede Wereldoorlog en krijgsgevangenen waren op Sumatra. Judy was loyaal en toen de gevangenen werden geslagen, onderbrak ze haar door te blaffen. Ze overleefde bombardementen en andere bijna-doodervaringen en werd een baken voor de mannen, die in haar overleving een sprankje hoop voor zichzelf zagen.
"Never Forget", een boek geschreven door Jo Bailey bevat zes verhalen uit de Tweede Wereldoorlog, samengesteld uit interviews, dagboeken in oorlogstijd en geschreven memoires. Een van de verhalen volgt de familie Uljee van gevangenneming tot vrijheid, repatriëring naar Nederland en uiteindelijk immigratie naar Nieuw-Zeeland. Bram Uljee was een gevangene van de Japanners en na het overleven van het zinken van de Junyo werd Maru gedwongen de spoorweg te bouwen.
Claude Thompson, lid van de RNZAF, schreef de memoires voor 'Into The Sun' tijdens de kerstvakantie van 1950 nadat zijn vriend erop stond dat hij vastlegde wat hem was overkomen. Het volgt zijn tijd als een gevangene na gevangenneming in 1942, een poging tot ontsnapping, en uiteindelijk aan het werk op de Pekanbaru-spoorweg.
"Het lijkt op gisteren" is geschreven door Jack Saunders, een lid van de RAF. Het begint met hem opgeroepen om te dienen in 1941, zijn uiteindelijke gevangenneming in 1942 en ten slotte zijn ervaringen op de Pekanbaru-spoorweg.
"NO MEER TENKO" is geschreven in de memoires van Ray Smith, een jonge Britse vliegtuigbouwer in WO II die door de Japanners werd gevangen in 1942 op 18-jarige leeftijd. Hij werd gevangen gehouden in krijgsgevangenenkampen op Java en vervolgens Sumatra waar hij hielp bouwen aan de Pekanbaru Railway. Het boek is een ontroerend verslag van het dagelijkse leven in de kampen en beschrijft in detail de feitelijke gebeurtenissen, de brutaliteit van de Japanse en Koreaanse bewakers, de sluwheid, vindingrijkheid en vastberadenheid van zijn mede krijgsgevangenen en zijn latere aanstelling als officiële tolk van het kamp.
Nog geen jaar na zijn afstuderen aan MNS, en slechts tien maanden in de Tweede Wereldoorlog, kwam het geluk van George Duffy ten einde, toen zijn schip, de Amerikaanse leider, tot zinken werd gebracht door een Duitse handelsovervaller. George en zesenveertig van zijn scheepsmaten werden door de Duitsers uit de Zuid-Atlantische Oceaan geplukt en gevangen genomen. Na te zijn overgedragen aan de Japanners bracht hij tijd door in verschillende krijgsgevangenkampen voordat hij uiteindelijk naar de Pekanbaru-spoorweg werd gestuurd.
In Traces of War neemt fotograaf Jan Banning 24 mannen mee terug naar de Tweede Wereldoorlog. Onder het juk van het Japanse leger voerden ze dwangarbeid uit op de Birma- en Sumatra-spoorwegen. Zestig jaar later zijn de littekens van dat verleden nog steeds zichtbaar. Nederlandse voormalige geallieerde krijgsgevangenen, waaronder de vader van Banning, en Indonesiërs poseerden voor zwart-witte portretten. De mannen vertellen ook het verhaal van hun ervaringen tijdens de oorlog en hoe deze hun leven soms aarzelend hebben beïnvloed, maar met veel details. Dit boek is ook beschikbaar in het Nederlands (Sporen van oorlog)
Na herhaaldelijk te zijn gebombardeerd en schipbreuk te hebben gedaan tijdens verschillende wilde en door oorlog verscheurde jaren als een mascotte van de Tweede Wereldoorlog Royal Guntze rivierboten, Gnat en Grasshopper, belandde Judy in Japanse krijgsgevangenenkampen op Sumatra. Samen met de lokale bevolking als slavenarbeid, werden de krijgsgevangenen gedwongen om een ​​enkelsporige spoorweg te bouwen door de meest gruwelijke oerwouden en verraderlijke bergpassen.
"Survivor", een boek geschreven door Nicola Meinders vertelt het verhaal van haar grootvader Willem Punt die een Japanse gevangene was. Hij overleefde het zinken van de Junyo Maru en werd vervolgens gedwongen om op het spoor te werken. Dit boek is beschikbaar in zowel het Nederlands als het Engels.
Boeken in het Nederlands
Het vergeten drama van de Pekanbaru-spoorweg op Sumatra, gebouwd door krijgsgevangenen onder de Japanse bezetting. Zowel dit boek als "Op Dood Spoor" zijn in het Engels vertaald als het boek 'Sumatra Railroad Final Destination Pakan Baroe'
"De Pakanbaroe Spoorweg", geschreven door H. Neumann en E. van Witsen, is een uitstekende bron en informatiebron voor diegenen die geïnteresseerd zijn in de Pekanbaru-spoorweg als u bereid bent om wat vertalingen te doen. (1982)
Het boek volgt de verovering van de auteur uit Batavia (Jakarta) op het werken aan de Pekanbaru-spoorweg.
Het vergeten drama van de Pekanbaru-spoorweg op Sumatra, gebouwd door krijgsgevangenen onder de Japanse bezetting. Zowel dit boek als "Dodenspoorweg door het oerwoud" zijn in het Engels vertaald als de 'Sumatra Railroad Final Destination Pakan Baroe'
"De Sumatra Spoorweg", geschreven door H. Neumann en E. van Witsen, is een uitstekende bron en informatiebron voor diegenen die geïnteresseerd zijn in de Pekanbaru-spoorweg als u bereid bent om wat vertalingen te doen. (1985)
"Survivor", een boek geschreven door Nicola Meinders vertelt het verhaal van haar grootvader Willem Punt die een Japanse gevangene was. Hij overleefde het zinken van de Junyo Maru en werd vervolgens gedwongen om op het spoor te werken. Dit boek is beschikbaar in zowel het Nederlands als het Engels.
Dit boek vertelt het verhaal van Dirk de Jong en zijn verloofde. Hij had een carrière bij de Nederlandse marine. en werd door Zr. Sumatra naar Java gebracht, waar hij als krijgsgevangene werd genomen. Hij verging aan boord van het ss Harugiku Maru, dat hij overleefde, en werd aan het werk gezet op de Pekanbaru-spoorlijn. Daar stierf hij op 7 augustus 1945 door ontberingen, 8 dagen voor de Japanse capitulatie. Zijn verloofde Agaath sterft van verdriet na de komst van het nieuws.